Irena Wanda Jarocka to znana piosenkarka związana z Gdańskiem. W różnych okresach współpracowała ze znanymi w całej Polsce zespołami – “Polanie”, “Budka Suflera” i “Czerwone Gitary”. Artystka odbywała tournée po wielu krajach Europy, gdzie zawsze była ciepło przyjmowana przez fanów – pisze gdański.pro.
Edukacja
Przyszła piosenkarka urodziła się 18 sierpnia 1946 roku. Pochodziła z biednej rodziny. Henryk, jej ojciec, pracował jako szewc, a matka zajmowała się domem.
Irena urodziła się w Srebrnej Górze, ale dzieciństwo spędziła w Gdańsku. W mieście pobierała edukację w liceum im. Stefana Żeromskiego oraz w Studium Nauczycielskim Wychowania Fizycznego i Biologii.
W 1960 roku zaczęła śpiewać w chórze kościelnym w Katedrze Oliwskiej. W ciągu 2 lat rozpoczęła pracę w przykatedralnym Amatorskim Teatrze Dramatycznym. Irena postanowiła zdobyć specjalistyczną wiedzę, a więc udała się na studia do Gdańskiego Studia Piosenki Polskiego Radia i Telewizji. Od 1964 roku piosenkarka zaczęła nagrywać piosenki. Podstaw śpiewu uczyła się u profesor Haliny Mickiewiczówny.
Sztuka
Swoją karierę twórczą I. Jarocka rozpoczęła tak naprawdę w 1965 roku. Wtedy zadebiutowała w klubie koncertowym Rudy Kot w Gdańsku, gdzie wystąpiła podczas pokazu mody. W Rybniku po raz drugi zajęła 2. miejsce na festiwalu polskiej piosenki wykonawców amatorów.
Piosenkarka brała udział w wielu konkursach dla amatorów. Dzięki współpracy z biurem scenicznym PAGART zaczęła występować za granicą. Jej tournée po USA trwało miesiąc. I. Jarocka odwiedziła także terytorium ZSRR.
Piosenkarka zyskała większe uznanie, gdy jej występy zaczęto pokazywać w polskiej telewizji. W 1967 roku na koncercie w Opolu zaśpiewała singiel „Szumi wiatr”. Sukcesem okazał się dla niej także międzynarodowy festiwal w Sopocie. To pozwoliło jej otrzymać nagrodę za swój występ.
Szczyt jej kariery przypadł na lata 1969-1981. W latach 1969-1972 I. Jarocka przebywała na stypendium w Paryżu. Później zaczęła występować w Paryżu, gdzie śpiewała w sowieckiej grupie kabaretowej “Chez Raspoutine”.
Polka z powodzeniem zdobywała doświadczenie. Doskonaliła swoje umiejętności wokalne i sceniczne, regularnie wykonywała kompozycje w Petit Conservatoire de la Chanson, otwartym przy paryskiej Olimpii. Później pozwoliło jej to podpisać ekskluzywny kontrakt z Gilbertem Chemounym. Wykonawczyni później nazywała ten kontrakt nieopłacalnym. Wokalistka wydała także płytę dla wytwórni Philips, którą promowała utworem “Il faut y croire”. I. Jarocka wystąpiła na międzynarodowym festiwalu we francuskim Rennes. Występ opłacił się, bo otrzymała nagrodę „Srebrnego Gronostaja”. Nagroda ta jest przyznawana artystom uczestniczącym w konkursie wykonawców piosenek Jacques’a Dala. W 1973 roku artystka wróciła do Polski. Brała udział w programie telewizyjnym „Irena Jarocka zaprasza”. Później udała się w odpowiednią trasę koncertową o tej samej nazwie.
Artystka zaprezentowała swój debiutancki album w 1974 roku. Album sprzedał się w 600 000 egzemplarzy. W 1975 roku otrzymała certyfikat złotej płyty. Płytę promowała hitami „Wymyśliłam cię”, „Motylem jestem” i „Nie wrócą te lata”.
W następnym roku I. Jarocka wyjechała do Niemiec. W Niemczech udało jej się podpisać kontrakt na 3 lata z wydawnictwem Roba-Musicproduktion. Piosenki w języku niemieckim nagrywała pod pseudonimem Irena Jarova. Z czasem gwiazda polskiej estrady zerwała kontrakt i wróciła do Polski, gdyż nie miała ochoty dłużej mieszkać w Niemczech.
I. Jarocka jest również znana jako aktorka. Brała udział w tworzeniu filmu Jerzego Gruzy “Motylem jestem, czyli romans 40-latka”, w której zagrała Irenę Orską. W tym filmie zaśpiewała także kilka piosenek. W 1976 roku reprezentowała Polskę z piosenką “The cafes are leave” wyjeżdżając do Japonii na Międzynarodowy Festiwal Piosenki. W przeddzień występu uległa poważnemu wypadkowi. Wypadek drogowy zmusił ją do kilkumiesięcznej przerwy w działalności muzycznej.
W 1978 roku wykonała piosenkę “Mój słodki Charlie” na Międzynarodowym Festiwalu Interwizji w Sopocie. W 1979 roku wydała kolejny album. W latach 80. artystka rozpoczęła pewne eksperymenty z repertuarem. Udało jej się nawiązać współpracę z grupą Budka Suflera, z którą nagrała piosenki „To za mało” i „Nie odchodź jeszcze”, a także z grupą Exodus, z którą nagrała piosenki „Jednodniowe obietnice” i „Ześlij mi”.
W 1982 roku piosenkarka urodziła córkę. Po kilku miesiącach nieobecności na scenie znów powróciła do występów. Następnie zagrała serię koncertów w klubie Scorpios w New Jersey. W tym okresie zwróciła uwagę na projekty telewizyjne. W szczególności udało jej się stworzyć program telewizyjny „Zwariowany dzień”.
W kolejnych latach występowała także w innych miastach USA. W 1987 roku wydała album studyjny pod własnym nazwiskiem – Irena Jarocka, a w 1988 roku odbyła tournée po Australii z Wojciechem Młynarskim. Później na ekranach pojawił się program „Największe przeboje”.
Ostatnie lata kariery
Pod koniec lat 90. I. Jarocka zaangażowała się w działalność organizacji Echo International. Dzięki takim działaniom udało się zorganizować w Gdyni dwie konferencje poświęcone zdrowiu kobiet.
W 1999 roku I. Jarocka otrzymała obywatelstwo amerykańskie. W 2000 roku dostała propozycję zagrania roli harcerki w Teatrze Polskim w Waszyngtonie w sztuce Sławomira Mrożka. Następnie włączyła się w działalność Fundacji “Poland-USA Promotion”. W 2003 roku była gwiazdą festiwalu w Syracuse. W 2006 roku prowadziła program Ewy Drzyzgi Amerykańskie rozmowy w toku., którego tematem byli znani Polacy.
W 2007 roku wróciła do Polski, gdzie wyruszyła w trasę koncertową i wydała autobiografię zatytułowaną „Motylem jestem, czyli piosenka o mnie samej”. W 2008 roku nagrała swoją ostatnią płytę “Małe rzeczy”. W 2010 roku wraz z Michaelem Boltonem nagrała swój ostatni przebój Break Free. W tym samym roku nagrała nowy świąteczny album.
Życie prywatne
I. Jarocka była żoną kompozytora Mariana Zacharewicza. Para oficjalnie zarejestrowała swoje małżeństwo w 1972 roku. Mąż reprezentował interesy artystki i działał jako jej manager. Jednak w 1977 roku doszło do rozwodu.
Podczas wizyty w Związku Radzieckim poznała informatyka Michała Sobolewskiego. Wyszła za niego za mąż w 1989 roku. W 1982 roku urodziła im się córka Monika. Później Irena i Michał wzięli ślub. Kiedy jej mężowi zaproponowano pracę na University of Texas w 1989 roku, piosenkarka kazała mu pozytywnie odpowiedzieć na ofertę. Rok później wraz z córką postanowiła do niego dołączyć, przerywając karierę w Polsce.
Wypadek zmieniający życie
W 1976 roku miało miejsce wydarzenie, które znacząco wpłynęło na zdrowie i kreatywność piosenkarki. Wracała z koncertu samochodem, który prowadził jej mąż. Pojazd został staranowany przez ciężarówkę. W efekcie artystka wypadła przez przednią szybę, uderzając głową o krawędź obudowy silnika.
Trafiła do szpitala, gdzie dyżurował dr Zbigniew Religa, który operował znaną pacjentkę. Była nieprzytomna przez ponad pół dnia. Powiedziała już po latach, że gdy odzyskała przytomność, zaczęła przewartościowywać całe swoje życie.
I. Jarocka zmarła 21 stycznia 2012 roku w Warszawie. Pogrzeb odbył się 6 dni po jej śmierci. Prochy polskiej piosenkarki złożono w katakumbach kościoła św. Karola Boromeusza na Powązkach.